Werelddierendag 2023

Zaterdag 1 oktober 2022

Clubkampioenschap op onze hondenschool. 

Het was weer een heerlijke namiddag: hondjes en baasjes in opperste concentratie samen aan het werk. Geen ruimte voor gepieker, enkel en alleen bezig zijn met die prachthond die voor jou wil "werken". De blik in de ogen van Jula voor, tijdens en na elke oefening is goud waard. Zij deed het schitterend, ik iets minder. Ik liep 2 AW's (2 parcoursfouten dus) waardoor ik de 2de plaats met 1 puntje miste. Maar ik ben superblij met onze bronzen medaille. 

Dinsdag 12 april 2022

Morgen wordt onze jongste telg 1 jaar! Je zou mogen verwachten dat Loeki nu wat kalmer geworden is maar dat is helemaal niet zo. Ze is en blijft een heel speels hondje, absoluut niet moe te krijgen, altijd in voor een spelletje en voor wie de dag niet vroeg genoeg kan beginnen.

7u ’s ochtends is voor haar al héél laat om aan de dag te beginnen. Gewoonlijk geeft ze zo rond 6u30 al te kennen dat het zo ongeveer tijd is om op te staan. Jula en Loeki slapen in de trimruimte aan het eind van de gang, met de deur open en op een viertal meter van onze slaapkamer. De deur van de slaapkamer staat gewoonlijk op een kier maar ze weten allebei dat ze niet in de slaapkamer mogen komen en ze houden zich daar mooi aan.

Hugo traint met Loeki en behaalde een 6-tal weken geleden zijn B-attest met 97%. Vlotjes verder doorstomen naar de C, dacht iedereen. Vergeet het maar. Loeki is beginnen puberen en lijkt wel Oost-Indisch doof geworden. Ik probeer mijn (toch een beetje ontgoochelde) wederhelft te motiveren. Het komt er nu op aan om consequent en rustig vol te houden. Net als puberende kinderen hebben puberende hondjes behoefte aan zekerheid, kalmte en structuur. Ik ben er 100% zeker van dat het weer helemaal goed komt.  

Jula is intussen 4,5 jaar en is volgens mijn onbevooroordeelde (!) mening zowat de liefste, slimste en meest fantastische hond ter wereld. Ze is een stuk rustiger geworden na haar tweede nestje en aanvankelijk maakte ik me daar een beetje zorgen om. Maar ze zit echt wel goed in haar vel en ze geniet superhard van wandelen, trainen en aan/op onze voeten liggen. Ze kan me soms met haar mooie, bruine ogen aankijken alsof ze me van alles wil vertellen. Echt waar, ik zou zelfs niet verbaasd zijn mocht ze opeens beginnen praten. 

Het jonge geweld van Loeki verdraagt ze minzaam. Wordt het toch een beetje te gortig, dan is een korte waarschuwing gewoonlijk voldoende om haar dochter een beetje in te tomen. Lukt dat niet meteen dan komt ze steun zoeken bij mij en moet ik Loeki even tot de orde roepen.

Wat het eten betreft, lijken moeder en dochter als twee druppels water op elkaar. Ze slaan regelmatig een maaltijd over en keuren hun eetbakje dan geen blik waardig. Jula weegt 23 kg en heeft een schofthoogte van 53 cm. Loeki weegt 16 kg en is 48 cm groot.

Op 15 mei vieren we de verjaardag van Loeki samen met haar mama en haar zusjes en broertjes. We kijken ernaar uit!

Bij Jula en Loeki krijg je de voorbije 5 maanden van onze dames in beeld te zien.

Donderdag 11 november 2021

Jula wordt 4 jaar vandaag!

Bijna 4 jaar maakt ze ons elke dag blij met haar lieve blik, haar ondeugende streken en haar onvoorwaardelijke liefde. 

We zijn in de Ardennen en onze hondjes genieten van het mooie weer en de spannende wandelingen.

Zaterdag 23 oktober 2021

Jula wordt binnenkort 4 jaar en Loeki is al 6 maanden jong. Wij zijn al helemaal gewoon aan het leven met 2 honden in huis en genieten elke dag van onze rustige, lieve Jula en van de fratsen van de kleine hartenbreker. Dat neemt echter niet weg dat ik het een uitdaging blijf vinden om beide honden te geven wat ze nodig hebben. Loeki is een heel levendig hondje en wil, net als alle pupjes, alles gaan verkennen. Daarbij moet ze vaak terechtgewezen worden en alhoewel ik elke berisping begin met het noemen van haar naam, kijkt Jula dan elke keer verschrikt op en houdt ze ook op waar ze mee bezig was. Ik ben bang dat het haar onzeker maakt, alhoewel daar in haar gedrag eigenlijk niks van te merken is. Misschien zoek ik spijkers op laag water, maar ik blijf het moeilijk vinden.

Loeki groeit als kool, ze weegt zo’n 12,5 kg en meet 45 cm. Hugo gaat met haar naar de puppyklas en daar merken we ook hoe leergierig en sociaal ze is. Net als bij Jula is er ook bij haar niet het minste spoor van agressie te bespeuren. Ze houdt van alles en iedereen en is gek op knuffelen. Haar vacht laat ze zonder problemen verzorgen op voorwaarde dat het niet te lang duurt 😊. Op een zeldzaam ongelukje na is ze helemaal zindelijk maar een langslaper zal ze waarschijnlijk nooit worden: 6u30 is volgens haar hét moment om aan de dag te beginnen. We houden ons hart vast voor het winteruur.

Maandag 23 augustus 2021

De dagen vliegen voorbij, zeker in de zomermaanden. Ondanks het flauwe weer is er toch elke dag wel iets te ondernemen. En met 2 honden al helemaal. Zo is een dagje zee, vooral bij fris en winderig weer, een topdag voor Jula en Loeki.

Loeki is intussen een lieve deugniet van 4 maanden en weegt 9.2 kg. Ze heeft zo haar eigen visie op de dingen des levens zoals slapen en zindelijk zijn, maar het gaat de goede kant op. Ongelukjes heeft ze nog nauwelijks (we gaan dan ook om de haverklap buiten met haar) en slapen doet ze steeds vaker tot 6u30.  Het traag zindelijk worden, heeft te maken met een lichte blaasontsteking waar ze nu medicatie voor krijgt. Op de hondenschool doet ze het prima, enkel het apporteren lukt nog niet echt. Dat zou te maken kunnen hebben met de aanwezigheid van een oudere hond die toch steeds sneller bij de speeltjes is waardoor de jongste het al vlug voor bekeken houdt. We letten er nochtans heel goed op dat niemand weggooispelletjes speelt met beide honden tegelijkertijd. Een werkpuntje, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt.

Jula blijft heel kalm onder het puppygeweld en zou, wat ons betreft, wel wat feller mogen reageren wanneer Loeki van geen ophouden weet: aan de oren of staart gaan hangen is het favoriete spelletje van Loeki. Wanneer het echt te gortig wordt, proberen wij Loeki af te leiden met een speeltje en gewoonlijk lukt dat wel.

We nemen Jula en Loeki mee naar de markt, naar het bos, naar het strand,… en merken steeds beter dat Loeki ook een sociaal diertje is: graag overal bij zonder echt een haantje-de-voorste te zijn.

Aan de voet wandelen zonder te trekken, gaat steeds beter maar niet wanneer Jula erbij is. Dus wandelen we voorlopig apart. Dat is niet altijd even handig maar wat moet, moet. Ik denk dat we ons zo veel problemen voor later besparen.

Ook de zusjes en broertjes van Loeki doen het prima. Recente foto’s kan je bekijken op Foto's en filmpjes

Vrijdag 30 juli 2021

Ja, ik weet het, het is véél te lang geleden dat ik dit dagboek geüpdatet (vreselijk woord) heb. En de enige verschoning die ik kan inroepen is dat ik het echt heel druk heb gehad. Uiteraard wist ik uit ervaring hoeveel tijd en energie het vraagt om een pupje op te voeden. Wat ik niet wist, en eigenlijk ook niet vermoedde, was hoeveel tijd het vraagt om een pupje uit het nest bij de mama te houden. Het is echt helemaal anders dan een “nieuw” pupje opvoeden.

Een tijdje geleden zei ik reeds dat het met vallen en opstaan zou moeten gebeuren. Dat is inderdaad zo. En af en toe heb ik nog het gevoel vooral met “vallen” bezig te zijn.

Maar laten we het punt per punt bekijken.

Elk baasje van een nieuwe pup hoopt dat de pup zo vlug mogelijk zindelijk wordt. Ik dus ook. Wanneer ik mijn adviezen in de puppybundel lees, lijkt het poepsimpel (fijne woordspeling toch?). Vergeet het maar. Ik ben alweer een illusie armer. Alhoewel we Loeki netjes buitenzetten na een dutje of een maaltijd, presteert ze het om doodgemoedereerd een hoopje te gaan leggen in de keuken tijdens de enkele ogenblikken dat ik haar niet in het vizier heb. Wanneer ik haar de hele tijd volg, zie ik het wel aan haar lichaamstaal dat ze hoognodig moet. Maar één onbewaakt ogenblik is genoeg om me compleet te verrassen. Eerst negeerde ik dat, zette haar buiten en ruimde het op maar de laatste dagen pak ik haar op, ga met haar haar “prestatie” bekijken en zeg “foei, dit moet buiten”. Ze kijkt me dan trouwhartig aan, kwispelt als gek en ik ben er op dat moment heilig van overtuigd dat ze het gesnapt heeft. Tot de volgende keer. Het enige positieve is dat ze het steeds op dezelfde plek doet (en ja, die maken we elke keer weer geurvrij), op weg naar buiten. We hebben daarnet een hondvriendelijke hor geplaatst en kunnen de deur dus openlaten zodat ze zelf naar buiten kan. Benieuwd of dit resultaat geeft.

Een andere onuitgesproken hoop van elk puppybaasje is dat de pup zo vlug mogelijk een mensvriendelijk slaappatroon aanhoudt. Wat dat concreet betekent, hangt van baasje tot baasje af maar geef toe, van middernacht tot 5u30 is toch héél kort? Loeki denkt daar anders over. We hebben het laatste voedingsmoment al vervroegd en dan weer verlaat, net als de laatste uitlaatbeurt. Maar met uurwerken houdt ze zich duidelijk niet bezig. Haar bench verduisteren helpt ook geen zier. Dus staan we op, laten haar uit (dan doet ze trouwens netjes haar ding) en zetten haar terug in haar bench die in de woonkamer staat. Jula slaapt in haar mandje in de gang, dus die ziet noch hoort ze op dat moment. En net wanneer je weer in slaap valt, zo’n kwartiertje later dus, vindt Loeki dat het hoog tijd is om aan de nieuwe dag te beginnen: eventjes piepen, een beetje janken en dan gewoon blaffen. Komen we niet meteen? Dan legt ze gewoon een hoopje in haar bench, tegen alle regels in. Help! Daar sta ik dan met mijn tonnen ervaring, mijn cursussen en mijn theorieën. Frustrerend, ja, toch wel. Maar de rebel in mij is stiekem blij dat niet alles zich in regeltjes laat vatten.

Hebben we nu toch een beetje spijt van onze beslissing om een pupje van Jula bij ons te houden? Neen, volmondig neen. Want tegenover deze (hopelijk) tijdelijke probleempjes staat het feit dat Loeki een vriendelijk, slim, mooi en grappig hondje is. Ze is 10 dagen bij bevriende hondenmensen geweest toen wij op vakantie waren en ze heeft het, zonder Jula in de buurt, prima gedaan. Die vrienden waren ook helemaal verkocht.

Heel regelmatig doen Hugo en ik dingen apart met elke hond. Ik train en wandel met Jula, Hugo houdt zich dan bezig met Loeki. Soms ruilen we van hond om te zien hoe ze reageren. Daaruit blijkt dat ook Loeki een stabiel hondje is dat zich perfect weet aan te passen aan de omstandigheden. Ook met “vreemde” honden weet ze hoe ze zich hoort te gedragen.

Zaterdag gaat Hugo voor de eerste keer trainen in de hondenschool, terwijl ik les geef (niet bij de pups op dat moment😊)  en train met Jula. Maar Loeki kan al heel wat: zitten en liggen op commando, zelfs “staan” lukt af en toe. Ze komt netjes in voorzit en kent het bevel “blijf”. Kortom, ze is bijna een brevethond 😉. Maar los van dit alles is het heerlijk om de interactie te zien tussen Jula en Loeki. De 10-daagse scheiding heeft hen duidelijk deugd gedaan. Jula reageert op Loeki zoals ze op andere honden reageert: verdraagzaam en vriendelijk. Wanneer ze vindt dat iets niet door de beugel kan, laat ze dat heel subtiel merken. Loeki pikt dat meteen op en gedraagt zich ernaar. Het leven met twee Doodles is druk maar heerlijk!

Voor wie een beetje cijfermateriaal wil:

Loeki eet 3 x daags zo’n 80 gr ProPlan puppykorrels

Ze weegt 7,800 gr en heeft een schofthoogte van 34 cm.

En de foto’s maken helemaal duidelijk waarom we verliefd zijn op ons duo.

Deze middag zijn we voor het eerst met onze beide dames op restaurant geweest. Loeki gedroeg zich voorbeeldig. Het was net alsof ze dit al jaren doet.

Zaterdag 19 juni 2021

Ook voor ons is er, met twee hondjes in huis, een nieuwe episode als hondenbaasjes begonnen. En als ik eerlijk ben, moet ik zeggen dat ik het niet gemakkelijk vind. Natuurlijk zijn we smoorverliefd op Loeki en natuurlijk vinden we Jula nog altijd de liefste hond ter wereld maar hoe combineer je dat? We willen Jula niet het gevoel geven dat ze op de tweede plaats komt en we willen Loeki niet reduceren tot aanhangsel van Jula.

Geen nood, dan sla je er de hondenliteratuur maar eens op na, toch? Ja, dat had je gedacht. Er is meer dan genoeg te vinden over het in huis nemen van een pupje bij een volwassen hond maar ik heb niks gevonden over een pupje dat met haar mama bij de baasjes blijft wonen. Raar, want dit is toch echt een speciale situatie? Het zal dus met vallen en opstaan moeten gebeuren.

Het begon al met het slapen. Jula heeft recht op een ongestoorde nachtrust in haar eigen mandje en Loeki moet alleen leren slapen. Daar dacht die pruts anders over: die wou gewoon bij haar mama slapen. De eerste twee nachten was het dan ook een gejank, geblaf en gepiep van jewelste. Jula sliep er lekker doorheen, wij niet. Maar we hebben volgehouden en nu slapen ze allebei rustig alleen: Jula zoals gewoonlijk in haar mandje in de gang, Loeki in de bench in de woonkamer. Zodra Loeki zindelijk is en de bench niet meer nodig is, zien we wel weer verder.

Rond 23u laten we hen de laatste keer uit maar langer dan 5u30 slaapt Loeki nog niet. En zij wakker, iedereen wakker! We hebben onze tuin nog nooit zo vaak zien ontwaken als de laatste weken.

En dan zijn we bij het volgende: zindelijkheidstraining. We doen het netjes zoals het hoort: buitenzetten na het slapen, spelen en eten. In een puppyren zodat ze niet afgeleid wordt. En flink prijzen zodra ze doet wat ze moet doen. Maar toch heeft ze heel vaak ongelukjes. Ik denk dat ze gemakkelijk 15 plasjes op een dag doet. Ze geeft het zelf absoluut niet aan en in een oogwenk is het gebeurd. En dat een pup haar eigen nestje (lees bench) niet bevuilt? Vergeet het maar, dat deel van de cursus heeft Loeki niet gelezen. Hier sta ik mooi met al mijn theorieën en ervaring. Er zal niets anders opzitten dan consequent volhouden, haar goed in de gaten blijven houden en hopen dat ze het zelf begint te voelen en aan te geven. Het is tenslotte nog maar een pupje van amper 10 weken.

Maar het is wel boeiend om die twee gade te slaan. Jula is altijd al heel voorzichtig geweest met alles wat klein is: kleine hondjes, een vogeltje dat tegen het raam gevlogen was, kleine kindjes, … Het is ontroerend om te zien hoe ze samen met Loeki trekspelletjes speelt. Mocht ze even hard trekken als ze bij ons doet, dan vloog Loeki gewoon de kamer door. Maar nee, ze laat Loeki af en toe zelfs “winnen”. Soms gaat het er wat ruiger aan toe en moet Jula eventjes hard grommen om Loeki duidelijk te maken dat het genoeg geweest is. Loeki is echter niet gauw onder de indruk en doet dan dapper verder. Moeten wij dan ingrijpen? Ik weet het niet.

Het is ook grappig om te zien hoe Loeki Jula imiteert. Wanneer ik met Jula oefeningen doe zoals “zit voor” of “af”, dan doet Loeki enthousiast mee. Deed ze dat ook maar voor de plasjes en de hoopjes.